Ouderschapsplan

In dit ouderschapsplan staan alleen die bepalingen die volgens de wet in een ouderschapsplan moeten staan.

Dit voorbeeld ouderschapsplan is uitgebreid. Hierin staan verschillende afspraken die u over uw kinderen kunt maken. Niet alle afspraken zijn echter wettelijk verplicht, zodat u veel keuzevrijheid heeft.

In Nederland staan alle minderjarigen onder gezag. Minderjarige kinderen kunnen beslissingen nog niet zelfstandig nemen.

Op grond van de wet heeft u allebei het ouderlijk gezag over de kinderen die tijdens het huwelijk zijn geboren. Dit gaat automatisch.

Na de echtscheiding houdt u allebei het ouderlijk gezag over uw kind. Dit betekent dat u belangrijke beslissingen over uw kind samen moet blijven nemen. Het is van belang dat u afspraken maakt over het kind en deze ook schriftelijk vastlegt. Hiertoe dient een ouderschapsplan. Als u niet allebei het ouderlijk gezag wilt of kunt behouden, dan kunt u de rechter vragen om het gezag aan één van de ouders toe te wijzen. De rechter bepaalt dan uiteindelijk wie van u het gezag krijgt.

Als u samen het ouderlijk gezag uitoefent en een van u overlijdt, dan krijgt de andere ouder automatisch het eenhoofdig gezag over het kind. Komt u allebei te overlijden, dan benoemt de rechter een voogd. U kunt in uw testament bepalen wie er als voogd benoemd moet worden. U kunt dit ook laten aantekenen in het gezagsregister bij de rechtbank. Als u alleen het ouderlijk gezag heeft en u overlijdt, dan bepaalt de rechter wie voortaan het gezag krijgt. U kunt in uw testament bepalen wie er als voogd benoemd moet worden. Maar als de andere ouder binnen één jaar vraagt om met het ouderlijk gezag belast te worden, dan heeft hij/zij de voorkeur boven de aangewezen voogd.

Uitgangspunt is dat beide ouders het recht en de plicht hebben op omgang met hun kind. De ouders moeten in onderling overleg een zorgregeling vaststellen. Lukt hun dat niet, dan kunnen zij de rechter vragen om een zorgregeling vast te stellen.

In de wet staat niet welke zorgregeling u voor uw kind moet afspreken. Dat mag u helemaal zelf bepalen. In het verleden werd vaak een regeling afgesproken waarbij de kinderen doordeweeks bij ene ouder verbleven en slechts één weekend in de veertien dagen bij de andere ouder. Tegenwoordig komt dat niet vaak meer voor en verdelen ouders steeds meer de zorgtaken met elkaar. Vaak zien wij dat de kinderen zowel doordeweeks als in de weekenden bij beide ouders verblijven.

Veel ouders willen co-ouderschap. Dit betekent dat zij allebei intensief bij de zorg van het kind betrokken blijven en de zorg- en opvoedingstaken zo gelijk mogelijk verdelen. Dit houdt in dat het kind ongeveer even lang bij de ene als bij de andere ouder is. De ouders kunnen zelf bepalen hoe ze dit indelen. Een week bij de ene en de week daarop bij de andere ouder is een van de mogelijkheden.

De belangrijkste voorwaarde voor het slagen van een co-ouderschap is dat de ouders goed overleggen en goede afspraken met elkaar kunnen maken. Ook de mening van het kind is belangrijk. Naarmate het kind ouder wordt, zal het steeds meer zelf willen bepalen bij welke ouder het verblijft en wanneer.

De ouders moeten hun kind betrekken bij het opstellen van het ouderschapsplan. Uiteindelijk bent u als ouder niet verplicht om aan de wensen van uw kind gevolg te geven. De eindbeslissing is aan u beiden of, als u er samen niet uitkomt, aan de rechter. Wel kan de rechter het kind oproepen en horen als het twaalf jaar of ouder is en kan hij met zijn/haar wensen rekening houden. De rechter beslist uiteindelijk zelf.

Uitgangspunt is dat beide ouders het recht en de plicht hebben op omgang met hun kind. De ouders moeten in onderling overleg een zorgregeling vaststellen. Lukt hun dat niet, dan kunnen zij de rechter vragen om een zorgregeling vast te stellen.

In de wet staat niet welke zorgregeling u voor uw kind moet afspreken. Dat mag u helemaal zelf bepalen. In het verleden werd vaak een regeling afgesproken waarbij de kinderen doordeweeks bij ene ouder verbleven en slechts één weekend in de veertien dagen bij de andere ouder. Tegenwoordig komt dat niet vaak meer voor en verdelen ouders steeds meer de zorgtaken met elkaar. Vaak zien wij dat de kinderen zowel doordeweeks als in de weekenden bij beide ouders verblijven.

Veel ouders willen co-ouderschap. Dit betekent dat zij allebei intensief bij de zorg van het kind betrokken blijven en de zorg- en opvoedingstaken zo gelijk mogelijk verdelen. Dit houdt in dat het kind ongeveer even lang bij de ene als bij de andere ouder is. De ouders kunnen zelf bepalen hoe ze dit indelen. Een week bij de ene en de week daarop bij de andere ouder is een van de mogelijkheden.

De belangrijkste voorwaarde voor het slagen van een co-ouderschap is dat de ouders goed overleggen en goede afspraken met elkaar kunnen maken. Ook de mening van het kind is belangrijk. Naarmate het kind ouder wordt, zal het steeds meer zelf willen bepalen bij welke ouder het verblijft en wanneer.

De ouders moeten hun kind betrekken bij het opstellen van het ouderschapsplan. Uiteindelijk bent u als ouder niet verplicht om aan de wensen van uw kind gevolg te geven. De eindbeslissing is aan u beiden of, als u er samen niet uitkomt, aan de rechter. Wel kan de rechter het kind oproepen en horen als het twaalf jaar of ouder is en kan hij met zijn/haar wensen rekening houden. De rechter beslist uiteindelijk zelf.

Uitgangspunt is dat beide ouders het recht en de plicht hebben op omgang met hun kind. De ouders moeten in onderling overleg een zorgregeling vaststellen. Lukt hun dat niet, dan kunnen zij de rechter vragen om een zorgregeling vast te stellen.

In de wet staat niet welke zorgregeling u voor uw kind moet afspreken. Dat mag u helemaal zelf bepalen. In het verleden werd vaak een regeling afgesproken waarbij de kinderen doordeweeks bij ene ouder verbleven en slechts één weekend in de veertien dagen bij de andere ouder. Tegenwoordig komt dat niet vaak meer voor en verdelen ouders steeds meer de zorgtaken met elkaar. Vaak zien wij dat de kinderen zowel doordeweeks als in de weekenden bij beide ouders verblijven.

Veel ouders willen co-ouderschap. Dit betekent dat zij allebei intensief bij de zorg van het kind betrokken blijven en de zorg- en opvoedingstaken zo gelijk mogelijk verdelen. Dit houdt in dat het kind ongeveer even lang bij de ene als bij de andere ouder is. De ouders kunnen zelf bepalen hoe ze dit indelen. Een week bij de ene en de week daarop bij de andere ouder is een van de mogelijkheden.

De belangrijkste voorwaarde voor het slagen van een co-ouderschap is dat de ouders goed overleggen en goede afspraken met elkaar kunnen maken. Ook de mening van het kind is belangrijk. Naarmate het kind ouder wordt, zal het steeds meer zelf willen bepalen bij welke ouder het verblijft en wanneer.

De ouders moeten hun kind betrekken bij het opstellen van het ouderschapsplan. Uiteindelijk bent u als ouder niet verplicht om aan de wensen van uw kind gevolg te geven. De eindbeslissing is aan u beiden of, als u er samen niet uitkomt, aan de rechter. Wel kan de rechter het kind oproepen en horen als het twaalf jaar of ouder is en kan hij met zijn/haar wensen rekening houden. De rechter beslist uiteindelijk zelf.